Goethe wyraził sympatię dla tych wszystkich, którzy, tak jak on, zakochiwali się bezpowrotnie w Neapolu. Czuł, że kto raz ujrzy piękno tego zakątka świata będzie odtąd próbował go opisać, namalować i wracać tu nieustannie.
Neapol to wielkie ponad milionowe miasto, położone nad zatoką, nad którą dominuje Wezuwiusz i którą zamykają od zachodu dwie wyspy: Ischia i Capri.
Rozciąga się na przestrzeni 8 km od aktywnych wulkanicznie Campi Flegrei na północy do śpiącego od wielu lat wulkanu na południu.
Centrum historyczne miasta jest tworzone przez Via Toledo z Castel Nuovo, Spaccanapoli, Decumano Massimo, Capodimonte, I Vergini, Vomero, Castel dell'Ovo i Via Chiaia.
Pomiędzy portem a Via Toledo rozciąga się ścisłe centrum Neapolu, pełne sklepów, biur, monumentów i malowniczych uliczek.
Via Toledo to główna ulica Neapolu. Łączy starówkę z nadmorskim bulwarem oraz pałacami i zamkami królewskiej części miasta. Nazwa ulicy pochodzi hiszpańskiego króla Don Pedro de Toledo, który podjął decyzję o jej wybudowaniu. Jej powstanie wymagało wyburzenia wielu istniejących budynków i przesiedlenia ogromnej liczby mieszkańców. Wytyczono wówczas nowe ulice, które zostały powiązane z Via Toledo, przez co miasto mogło więcej terenów przeznaczyć pod przyszłą zabudowę.
W Neapolu warto zobaczyć: Katedrę Św. Januarego, Klasztor Kartuzów oraz Pałac Królewski. Niezapomnianych wspomnień dostarcza kolejka linowa Montesanto, prowadząca do zamku Sant'Elmo i opactwa Certosa di San Martino. Wzniesiony na planie sześcioramiennej gwiazdy, zamek Sant’Elmo jest dzisiaj miejscem prezentacji kultury i sztuki. Opactwo cysterskie św. Marcina jest natomiast jednym z najlepszych przykładów baroku neapolitańskiego.
Castel Nuovo - Nowy Zamek, zwany inaczej andegaweńskim, króluje nad całą dzielnicą. Jego masywna zwarta bryła z pięcioma potężnym, okrągłymi basztami przypomina o historii miasta, kiedy Neapol poddany był najpierw władzy dynastii andegaweńskiej, a później aragońskiej. Zamek ozdobiony jest renesansową fasadą – pomiędzy dwoma basztami zbudowanymi z ciemnego kamienia dość mocno kontrastuje brama tryumfalna wykonana z białego marmuru. Zwieńczeniem bramy jest posąg św. Michała, który u swoich stóp ma alegorie bóstw dwóch rzek oraz płaskorzeźby przedstawiające cztery cnoty kardynalne.
Spaccanapoli to część miasta, która przylega do długiej dwukilometrowej szerokiej ulicy dzielącej Neapol na dwie części (ze wschodu na zachód). Serce starego miasta i centrum historyczne, gdzie znajdują się m.in. kościól Gesu Nuovo, kościół i klasztorny dziedziniec Santa Chiara, San Domenico Maggiore i dzielnica szopkarzy oraz katedra. Po obu stronach arterii Spaccanapoli, w labiryncie domów, uliczek, schodów i gwarnych placów mieszkają czystej krwi neapolitańczycy – potomkowie dawnych niższych warstw społeczeństwa, tych, którzy przetrwali wichry historii i kolejne ataki Wezuwiusza.
Park Capodimonte to najbardziej rozległa otwarta przestrzeń Neapolu, leżąca na szczycie jednego ze wzgórz w północnej części miasta. Najważniejszym elementem jest Pałac Królewski – dziś siedziba jednego z najważniejszych muzeów słonecznej Italii. Tutaj można podziwiać dzieła takich artystów jak: Simone Martini, Masolino, Masaccio, Botticelli, Bellini, Raffaello, Tiziano. Warto też zobaczyć cały park z jego mnóstwem różnogatunkowych wielowiekowych drzew.
Vomero to przeciwieństwo dzielnicy Spaccanapoli. Pogodna atmosfera tego miejsca, pełnego dobrych sklepów, pomników, muzeów, kawiarni historycznych robi dobre wrażenie na spokojnych turystach. Niezapomnianych wspomnień dostarcza kolejka linowa Montesanto, prowadząca do zamku Sant'Elmo i opactwa Certosa di San Martino. Wzniesiony na planie sześcioramiennej gwiazdy, zamek Sant’Elmo jest dzisiaj miejscem prezentacji kultury i sztuki. Opactwo cysterskie św. Marcina jest natomiast jednym z najlepszych przykładów baroku neapolitańskiego.
Promenada Caracciolo to obszar przylegający do zatoki, pomiędzy Santa Lucia i Mergellina. Bierze swoją nazwę od postaci znanego admirała neapolitańskiego Franciszka Caracciolo, pochowanego w pobliskim kościele Santa Maria Della Catena. Mergellina to jeden z najbardziej opiewanych przez artystów zakątków miasta. Niewiele pozostało jednak z jego dawnej świetności – rozrastające się miasto zmieniło bezpowrotnie jego charakter. Z pobliskiego portu odpływają promy w kierunku dwóch pereł Zatoki Neapolitańskiej - wysp Ischia i Capri. Dwa kroki od portu promowego można trafić na port rybacki z bazarami oferującymi świeże owoce morza.